Στα ιαπωνικά η λέξη taiko (太鼓) σημαίνει «τύμπανο». Αν και έχουν γίνει πολλές προτάσεις πάνω στο θέμα, η προέλευση του taiko και οι διαφορετικές εκδοχές του είναι ασαφής. Αρχαιολογικά στοιχεία δείχνουν πως τα taiko χρησιμοποιούνταν στην Ιαπωνία ήδη από τις αρχές του 6ου αιώνα μ.Χ. ενώ ενδεχομένως χρησίμευαν στην επικοινωνία, στους εορτασμούς και σε άλλα τελετουργικά. Στην φεουδαρχική Ιαπωνία ήταν συχνή η χρήση τους στον πόλεμο καθώς ήταν κατάλληλα στο να παρακινούν τα στρατεύματα, να προσδίδουν εντολές ή ανακοινώσεις αλλά και να καθορίζουν τον ρυθμό βηματισμού των στρατιωτών.
Το Nihon Shoki (日本書紀), το δεύτερο πιο παλιό βιβλίο της Ιαπωνικής κλασικής ιστορίας, συμπεριλαμβάνει έναν μύθο που περιγράφει την προέλευση του πρώτου taiko. Σύμφωνα με τον μύθο η θεά του ήλιου Amaterasu, είχε κλειστεί από θυμό σε μια σπηλιά και αρνούνταν να βγει αναγκάζοντας τον κόσμο να ζει στο σκοτάδι. Μια γηραιότερη θεά όμως η Ame-no-Uzume κατάφερε να την βγάλει από την απομόνωση της με έναν ιδιαίτερο τρόπο. Αδειάζοντας ένα βαρέλι με sake η Ame-no-Uzume άρχισε να χορεύει έντονα επάνω του με αποτέλεσμα ο ήχος της ρυθμικής μουσικής να καταφέρει να αποσπάσει την θεά του ήλιου από τον θυμό της και να την καταφέρει να βγει από τη σπηλιά. Οι ιστορικοί εκτιμούν την «παράσταση» της ως την μυθολογική δημιουργία της μουσικής taiko.
Εκτός από το μουσικό όργανο ο όρος «taiko» σχετίζεται και άμεσα με την μουσική ερμηνεία και πιο συγκεκριμένα με την παράσταση που ονομάζεται kumi-daiko (組太鼓) και αφορά την μουσική ενός συνόλου τυμπάνων (σε αντίθεση με την χρήση τους σε εορτασμούς, τελετουργικά ή θεατρικής παραστάσεις).
Η μουσική τεχνοτροπία kumi-daiko εξελίχθηκε από τον Daihachi Oguchi το 1951, ο οποίος θεωρείται βιρτουόζος μουσικός και βοήθησε τις παραστάσεις taiko να μεταμορφωθούν από τις παραδοσιακές τους ρίζες σε φεστιβάλ και ναούς σε κάτι διαφορετικό. Ο Oguchi ήταν καταρτισμένος στην τζαζ μουσική αλλά κάποια στιγμή ένας συγγενής του έδωσε κάποιες παλιές παρτιτούρες από μουσική taiko. Ανίκανος να διαβάσει την παραδοσιακή μουσική σημειογραφία βρήκε βοήθεια ώστε να αντιγράψει το μουσικό κομμάτι, πρόσθεσε ρυθμό και προσάρμοσε το έργο ώστε να χωράει πολλούς μουσικούς taiko με διαφορετικά μεγέθη μουσικών οργάνων. Κάθε όργανο εξυπηρετούσε έναν συγκεκριμένο σκοπό ενώ μέχρι και σήμερα καθιέρωσε κανόνες για τις παραστάσεις kumi-daiko. Η μπάντα του Oguchi με όνομα «Osuwa Daiko» ενσωμάτωσε αυτές τις μετατροπές καθώς και άλλα τύμπανα στις παραστάσεις τους. Ακόμα σχεδίασαν καινοτόμες συνθέσεις οι οποίες επεδίωκαν μουσική για μη θρησκευτικές παραστάσεις. Πολλά διαφορετικά γκρουπ εμφανίστηκαν στην Ιαπωνία την δεκαετία του 1950 και 1960. Πλέον στην Ιαπωνία υπάρχουν μέχρι και 5000 ενεργά γκρουπ που ασχολούνται με την μουσική taiko η οποία έχει γίνει μια από τις πιο χαρακτηριστικές και ιδιαίτερες μορφές μουσικής της χώρας!
